Anton Safonov: Jamais vu choreografia: Anton Safonov; tancerz: Anton Safonov; muzyka: Owen Belton – 03 (The Second Person) czas trwania: 8 min Według „Wikipedii” – Jamais vu (z francuskiego: „Nigdy nie widziałem”) jest to zjawisko doświadczania rozpoznawalnej sytuacji, która pomimo to wydaje się obca. „Jamais vu” (według mnie oznacza „nową perspektywę”). Wyobraź sobie miejsce, które znasz bardzo dobrze. Teraz wyobraź sobie twarz ukochanej osoby, żony lub syna. I nagle – przestaje to istnieć. Po prostu o tym zapominasz! Nie na długo. Na 1 minutę. Co robisz w takiej sytuacji? Ogarnia Cię panika czy zaciekawienie, ciekawość czy odrzucenie?produkcja: Alina i Viacheslav Buchok (Buchok ART Family); taniec: Alina i Viacheslav Buchok; muzyka: Doyeq – Ballet In A Box, Murcof – Ultimatum, Erissoma – Austerity Landscapes, Nuage – Farenheit 17; projekt wspierany przez: „DK – more culture!” czas trwania: 25 min W tej pracy zdecydowaliśmy się skupić na kontrowersyjnym i tajemniczym zagadnieniu ludzkiej natury, jakim jest wyobraźnia. Czym jest wyobraźnia? Jak działa ten fenomen? Czy można go rozwijać? Odpowiedzi na te pytania szukamy w procesie tworzenia sztuki. Punktem wyjścia do naszych artystycznych badań jest założenie, że wyobraźnia jest indywidualną cechą każdego z nas. Inaczej widzowie nie mogliby odczytać tego, co dzieje się na scenie w inny sposób niż zakładany przez twórców. Dlatego zdecydowaliśmy dodać odrobinę „świeżego powietrza” do naszej pracy – pozwolić każdemu widzowi zdecydować samemu i wyobrazić sobie, o czym jest ta historia. Mogą także zbudować i rozwinąć własną historię. Tym razem to właśnie TY zdecydujesz, co chcesz dostrzec w naszym nowym spektaklu. Jedyne, co będzie Ci potrzebne, to wyobraźnia! Z poważaniem, Buchok ART Family.choreografia: Sergey Poyarkov; taniec: Igor Chipovsky (prawdziwe nazwisko Igor Nichyparuk); światło: Semen Davidenko; muzyka: Deathprod; kostiumy: Sergey Poyarkov czas trwania: 20 min Pewnego razu przyszła mi do głowy myśl. Wydawała się tak inna i obca od wszystkich poprzednich. Jest albo zuchwała albo głupawa, absurdalna bądź superracjonalna. Niczym nasiono, które zaczyna wyrastać w mojej głowie. Skąd się ta myśl wzięła? Zaczyna się rozwijać i powoli zastępuje inne myśli. Przykuwa całą moją uwagę. Czy to ja jestem jej twórcą czy ktoś inny? Co powinienem z nią począć? Czy jestem w stanie kontrolować ten proces? Czy jest to istotne? W co się ta myśl przerodzi? I ostatecznie, skąd się to ziarno wzięło?