Spektakl portret Ewy Demarczyk będzie miał strukturę eklektyczną, złożoną z wielu chronologicznie ułożonych i związanych ze sobą warstw: muzycznej, wizualnej (filmowej, paradokumentalnej) i teatralnej (tekstowej, ruchowej i tanecznej). Projekcja video przenikać się będzie z żywym planem, a teatr ze sztuką abstrakcji. Fragmenty opinii, wywiadów i rozmów stworzą wraz z piosenkami Ewy i jej charakterystycznym emploi szkielet, na którym umieszczone zostaną zdarzenia z życia artystki i towarzyszące im emocje, napięcie, nastrój. Zamknięte w formie różnowymiarowego kolażu dzieło ukaże wiele postaci, pod którymi kryła się Demarczyca, Czarny Anioł - pieśniarka, Polka, olśniewająca, charyzmatyczna, lojalna, odważna, bezkompromisową, niezwykle utalentowana, trudna, zaborcza, złośliwa, gniewna, wybuchowa, samotna, rozgoryczona, smutna, nadwrażliwa ... Jaka była naprawdę ? - Nie wiemy. Twierdziła, że jej życie ściśle korespondowało z poezją, którą śpiewała na scenie, a wyraz utworów i kształt koncertów związane były że sztuką i z codziennością. Że powinnością artysty. jest zapełnianie widowni publicznością (co z sukcesem realizowała) i że ma prawo do ochrony siebie i prywatności (o co wielu z nas ma żal). Odeszła nagle, do końca dbając o swoje tajemnice, pozostawiając nierozwiązane zagadki i wielość znaków zapytania. Panna, Madonna - legenda tych lat. Spektakl zachowuje chronologię zdarzeń w życiu artystki w latach 1960-68, choć posiłkuje się różnego pochodzenia informacjami rozpowszechnianymi zarówno przez Demarczyk, jej bliskich, kolegów z branży, ale również media. Zastosowana została także pasująca do kształtu widowiska licentia poetica.