Jazzpospolita gra Namysłowskiego -> 24.04.2015 19:00 Centrum Kultury w Lublinie ul. Peowiaków 12 Sala Widowiskowa / Zbigniew Namysłowski Quintet ->24.04.2015 20:30 Centrum Kultury w Lublinie ul. Peowiaków 12 Sala Widowiskowa---------------------------------------------------------------------------------------- Jak zwykle sięgamy do korzeni muzyki jazzowej w Polsce, starając się zaznaczyć jej wyjątkowość jak i artystów, którzy zapisali się na kartach historii polskiego jazzu. Ich twórczość ma duży wpływ na muzyków młodego pokolenia, tą wymianę wartości będzie można zobaczyć i usłyszeć mi.in. za sprawą wybitnego zespołu Zbigniewa Namysłowskiego – Zbigniew Namysłowski Quintet: Zbigniew Namysłowski – saksofony Jacek Namysłowski – puzon Sławomir Jaskułke – fortepian Paweł Puszczało – bas Grzegorz Grzyb – bębny Zbigniew Namysłowski zaczynał od nauki gry na fortepianie, i wiolonczeli w szkołach muzycznych Krakowa i Warszawy. To właśnie wiolonczela była pierwszym instrumentem, na którym wystartował jako jazzman. Było to w 1957 r. w Klubie Studenckim Hybrydy i później na Festiwalu Muzyki Jazzowej w Sopocie. Początkowo fascynował go jazz tradycyjny a puzon, gdy wiolonczela poszła w odstawkę, był instrumentem, na którym grał w znanych polskich zespołach dixielandowych. Był liderem Modern Dixielanders. Potem odkrył jazz nowoczesny i rozpoczął karierę saksofonisty. Zagrał liczne koncerty na festiwalach i trasach, które dały mu szeroki rozgłos we wszystkich krajach Europy, w Stanach Zjednoczonych w 1962, 1978, 1987 w Kanadzie, jak i Indiach, Australii, Nowej Zelandii, Izraelu, Kubie, Meksyku w latach 1989 i 1999, Brazylii, Kuwejcie, Szwecji, Austrii oraz Południowej Afryce. Współpracował między innymi z Krzysztofem Komedą, Czesławem Niemenem, Michałem Urbaniakiem, Krzysztofem Herdzinem i Leszkiem Możdżerem. Nagrał około 30 płyt autorskich. Wiele z nich wydanych za granicą. W Anglii „Lola” – pierwsza polska płyta wydana poza granicami kraju, „Song Of The Pterodactil” ze słynnym Tonym Williamsem (Miles Davis Quintet) na bębnach, we Włoszech „1,2,3,4…”, w Niemczech „Jasmin Lady”, „Live In Balver Hoehle”, w USA „Namyslovski” i „Air Condition”. Płyty takie jak „Winobranie”, „Kuyaviak Goes Funky”, stały się w Polsce super przebojami jazzowymi, oraz zostały uznane Płytami Wszech czasów w Polskim jazzie. Zbigniew Namysłowski Quintet istnieje od 1963 roku. Pierwszy występ miał miejsce w Warszawie na festiwalu Jazz Jamboree w październiku 1963r. Od tego czasu rozpoczął się okres licznych tras koncertowych i festiwali w całej Europie. Pierwsza płyta Kwintetu to właśnie nagranie z tego pamiętnego koncertu J.J.’63. Potem w 1964 ukazały się dwie płyty studyjne. Jedna wydana w Polsce „Kwintet Zbigniewa Namysłowskiego”, a druga wydana w Anglii dla wytwórni DECCA pod tytułem „Lola”. Lola była pierwszą płytą polskiego zespołu wydaną na Zachodzie. Ostatnie trasy zespołu w 2002 roku to: Izrael, Brazylia, Szwecja, Kuwejt, Austria, Niemcy. W obecnym składzie, grają niezwykle utalentowani młodzi muzycy, stanowiący absolutną czołówkę w Polsce. ------------------------------------------------------------------------------------------------„JazzPo Winobraniu” – nazwa oddaje istotę przedsięwzięcia, którego podejmuje się Jazzpospolita, interpretując muzykę Zbigniewa Namysłowskiego z jednej z najciekawszych płyt w jego dyskografii. „Winobranie” jest albumem wybitnym, do dzisiaj uznawanym za kamień milowy polskiego jazzu i punkt odniesienia dla następnych pokoleń muzyków. Do tej kolejnej już generacji należy Jazzpospolita – kwartet, który z powodzeniem od kliku lat łączy w swojej twórczości różne wątki i inspiracje. Eksperymentalne „Winobranie” i eklektyczna Jazzpospolita – ta fuzja będzie ciekawą propozycją zarówno dla fanów free jazzu i tych poszukujących nowych brzmień w muzyce improwizowanej. JAZZPOSPOLITA : Stefan Nowakowski – bas Wojtek Oleksiak – perkusja Michał Przerwa-Tetmajer – gitara Michał Załęski – fortepian, klawisze Jazzpospolita podchodzi do interpretacji dzieła Zbigniewa Namysłowskiego z pokorą i brawurą jednocześnie. W tej muzyce można usłyszeć charakterystyczne harmonie, nieparzyste, „połamane” metrum rytmiczne i melodie znane z oryginału. Jednak Jazzpospolita nie byłaby sobą, gdyby nie połączyła tego wszystkiego z post-rockowym nerwem i rozmytymi ambientowymi pejzażami. „Nie chcemy odgrywać Winobrania. Ta muzyka jest dla nas punktem wyjścia do poszukiwań, zależy nam, żeby opowiedzieć tę historię własnym językiem” – tak o przedsięwzięciu mówią sami muzycy. „Cy to jazz cy nie jazz” – chciałoby się rzec, parafrazując tytuł jednej z późniejszych płyt Zbigniewa Namysłowskiego. Odpowiedź na to pytanie nie jest jednak najważniejsza, bo dobra muzyka broni się sama, a ta najciekawsza powstaje często na skrzyżowaniu tradycji z nowoczesnością