„Antygona w Nowym Jorku” Janusza Głowackiego to jeden z najważniejszych dramatów w historii polskiego teatru. Jego akcja toczy się w brzydkim parku na dolnym Manhattanie i opowiada o życiu kilku bezdomnych, przegranych imigrantów: Polaka Pchełki, rosyjskiego Żyda Saszy i Portorykanki Anity. Trójka bohaterów prowadzi marną egzystencję, której centrum stanowi parkowa ławka; na niej kłócą się, wspominają swoją przeszłość i – coraz rzadziej – marzą o lepszym życiu. Po śmierci towarzysza ich niedoli Johna jego kobieta Anita, podobnie jak Antygona z tragedii Sofoklesa, robi wszystko, by zapewnić ukochanemu godny pochówek. „Antygonę w Nowym Jorku” dla Teatru im. Juliusza Osterwy wyreżyserował Jan Hussakowski.