Agnieszka Smoczyńska opowiada w niezwykle empatyczny sposób o milczących bliźniaczkach. Oparty na reportażu Marjorie Wallace film jest prawdziwą historią June i Jennifer Gibbons, czarnych sióstr z Walii, które od dzieciństwa rozmawiały tylko ze sobą. Dziewczyny odmawiające werbalnej komunikacji z rodziną, nauczycielami i rówieśnikami tworzą symbiotyczny, choć nie pozbawiony rywalizacji duet. Ich życie toczy się za zamkniętymi drzwiami pokoju: w wyobraźni, we wspólnych (z wiekiem coraz mniej niewinnych) zabawach i na kartach książek, które piszą. Wewnętrzny świat bohaterek został pokazany z wizualną fantazją. Obrazy i muzyka zajęły miejsce niewypowiedzianych słów. W końcu w wyobraźni można być ptakiem, królową ulicy, Michaelem Jacksonem czy księżną Dianą. Albo wszystkimi naraz. Przejmujące do szpiku kości Silent Twins – według niektórych najpiękniejszy film tegorocznego Cannes – może być odczytane jako historia nastoletniego buntu, ekscentrycznej zabawy, która wymknęła się spod kontroli. Może ilustrować zaburzoną więź lub kryzys psychiczny wywołany przez długotrwałą opresję. A może to studium toksycznej miłości, tak silnej, że świat zewnętrzny przestaje mieć znaczenie, gdy normalne życie jest niemożliwe?