koncert botaniczny Olgi Hanowskiej 1 grudnia /sobota/, godzina 19.00 miejsce: klub pARTer, emcek, SOK, al. 3 Maja 22 bilety: 15, 10 zł w kasie kina REJS kontakt: 59 843 54 34, 507 846 243 „Sny panny z wanny” to solowy projekt Olgi Hanowskiej. Płyta powstała w roku 2017. Jest kompilacją muzyki skrzypcowej, elektroakustycznej oraz niewielkich nagrań terenowych. To miły dla ucha folkowy dron podróżującego dźwięku, stworzony przy pomocy świata roślin i rdzennych instrumentów. Botaniczna audiosfera, roślinna partytura, swobodna kompozycja i nigdy niezapisana improwizacja. Folkowy eksperyment przełamujący schemat „muzyki odnalezionej”. Senna muzykantka przeprowadza swoich gości przez kolejne audialne królestwa prywatnych marzeń opartych na neuropsychologicznych wspomnieniach pamięci muzycznej. Kto ma ochotę łapie te roślinne sny i adaptuje na potrzeby własne. Dlaczego panna z wanny? Trudno powiedzieć, może sen potrzebuje do życia pachnącej wody i cedrowych olejków. FOLK BOTANICZNY to semantyczne muzykowanie ściśle oparte na przyrodniczej partyturze, podążającej za tym co ukryte, lecz zachowane w pamięci muzycznej artystki. Folk botaniczny wymaga świadomego nasłuchiwania i doświadczonego odbiorcy. Kultura dźwięku botanicznego jest niewątpliwie trudna do zinterpretowania, posiada bowiem własną przestrzeń audialną opartą na dźwiękoznakach makro i tych soundevents, czyli najmniejszych. Skrzypce wykonane z drewna komponują się z tkankami roślin tworząc wyjątkową strukturę muzyki. Przytulone do ucha, drażnione smyczkiem harmonicznie i transowo oddają naturze to, co zabrały podczas konstruowania siebie. Folk botaniczny czerpie swój rytm z kołysanego oberka, splata się z tkliwością i subtelnością muzykantki. Nie rzępi, lecz usypia, nie porywa, lecz każe myśleć, nie zacina, lecz koi pozwalając na senną fantasmagorię każdemu. OLGA HANOWSKA – skrzypaczka alternatywna, improwizatorka, edukatorka, eksperymentatorka, amatorka jubilerstwa, wykładowca, warsztatowiec, muzykoterapeutka, autorka scenariuszy i licznych działań edukacyjno-artystycznych skoncentrowanych wokół muzyki i pedagogiki najmłodszych. W poszukiwaniu własnej przestrzeni posługuje się strategiami związanymi z muzyką elektroakustyczną, fieldrecordingiem, noise, trans, polską muzyką rdzenną, muzyką ilustracyjną. Lubi samplery oraz ciemne, absolutnie niekoncertowe brzmienia skrzypiec, zwłaszcza skrzypiec baritone. Muzykantka zatopiona w widnokręgu własnego, rozpoznawalnego manieryzmu balansującego między dźwiękami folku, a poważną liryką muzyki kameralnej. Stworzyła własny styl muzyczny: „folk botaniczny”, który nie zmieścił się w żadne ramy muzycznych odniesień. Współpracowała z wieloma artystami m.in. Marcinem Dymiterem (niski szum), Ireneuszem i Tomaszem Swoboda (Columbus Duo), Marcinem Karnowskim i zespołami (m.in. Rzepczyno, Mokosz, Zgagafari).