Zuzanna Gincburg, znana jako Zuzanna Ginczanka, należy do tych pisarek, których twórczość splata się z życiem. Doświadczenie biograficzne – najpierw nastolatki publikującej swoje pierwsze literackie próby na łamach szkolnego pisma, a potem świadomej siebie kobiety i poetki – jest główną materią jej wierszy. Ginczanka wychowywała się na prowincji, w Równem, ale marzyła o wielkim świecie, którego symbolem była dla niej Warszawa. Jeszcze w Równem nawiązała kontakt z Julianem Tuwimem, który zauważył w niej wielki talent i namówił na przeprowadzkę do stolicy. Negocjując swoje miejsce w warszawskim środowisku literackim, Ginczanka jako polska poetka żydowskiego pochodzenia musiała się zmierzyć z dwoma „demonami”: pięknem i żydowskością. Klisza „pięknej Żydówki” rozpalała wyobraźnię męskiej części towarzystwa i przysłaniała jej twórczość. Jej żydowskie pochodzenie stało się natomiast przedmiotem antysemickich ataków w Warszawie lat 30., a ostatecznie przyczyną jej tragicznej śmierci w Krakowie w 1944 roku. Ginczanka miała w sobie ogromy potencjał, talent, pasję życia i nadzieję. To wszystko zostało zniweczone w momencie, gdy miała naprawdę ogromną szansę na przeżycie. Brakowało tak niewiele, żeby minęła się ze śmiercią... Poprzez spektakl próbujemy nie tylko opowiedzieć historię Zuzanny Ginczanki, ale pozostawić kolejny ślad jej życia, dopisać jeszcze jedno krótkie słowo. Spektakl prezentowany w ramach programu Teatr Polska, który organizowany jest od 2009 roku przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego ze środków Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu.