Dorastanie na terenie jednego z największych szpitali psychiatrycznych w Niemczech jest jakoś inne. Dla Joachima, najmłodszego syna dyrektora, pacjenci są jak rodzina. Są też dla niego znacznie milsi niż jego dwaj starsi bracia, którzy doprowadzają go do szału. Jego matka maluje akwarele i tęskni za włoskimi letnimi nocami, które wolałaby zamiast ciągłego niemieckiego deszczu.