Jest rok 1945. Sekretarka pierwszego polskiego prezydenta Wrocławia, Bolesława Drobnera, ginie, wieszając się na drzwiach swego pokoju. Zostaje stwierdzone samobójstwo. Milicjantów nie dziwi ani to, że stopy Julii Jeschonek dotykają podłogi, ani, że po drugiej stronie drzwi, na tym samym sznurze wisi jej siostra Berta. Drobner powierza śledztwo inspektorowi Krebsowi, gwieździe przedwojennej policji kryminalnej w Breslau, chłodnemu analitykowi i wielkiemu zwolennikowi procedur. Jego partnerem jest porucznik MO, Kwiatkowski, były więzień Auschwitz, nienawidzący Niemców i dyszący żądzą rewanżu. Jak tych dwóch, których dzieli  wszystko poradzi sobie ze śledztwem prowadzonym we wciąż płonącym, największym mieście polskiego Dzikiego Zachodu, gdzie trwa szaber na wielką skalę (a największym szabrownikiem jest sojusznicza Armia Czerwona), w biały dzień wybuchają na ulicach strzelaniny, zaś socjalistyczny prezydent miasta przygotowuje plan wyeliminowania powodujących alienację pieniędzy z gospodarki swojej wymarzonej Republiki Wrocławskiej?