Kız Kardeşler Grecja, Holandia, Niemcy, Turcja 2018, 108 min. reżyseria: Emin Alper scenariusz: Emin Alper muzyka: Nikos Papaioannou, Giorgos Papaioannou zdjęcia: Emre Erkmen obsada: Cemre Ebuzziya, Ece Yüksel, Helin Kandemir, Müfit Kayacan W górach środkowej Anatolii leży senna, urokliwa osada. Niegdyś działała tu kopalnia, ale obecnie panuje bieda. Dlatego owdowiały patriarcha posyła swoje córki do miasta, gdzie wykonują one zanikający już zawód belsame - przybranej siostry opiekującej się bogatszymi dziećmi. Dziewczyny są trzy: Reyhan (20 lat), Nurhan (16 lat) i Havva (13 lat). Każda jest zupełnie inna, każda zostaje też odesłana. Najmłodsza - gdy umiera powierzone jej dziecko, średnia ze względu na krnąbrność, najstarsza, by wyjść za mąż. Teraz, kiedy cała rodzina jest w komplecie, na jaw wychodzą tajone wcześniej sekrety i pragnienia. Na domiar złego w okolicy pojawiają się bandyci. Reżyser i scenarzysta w jednej osobie fabułę filmu na własnych wspomnieniach z dzieciństwa, kiedy wychowywała go przybyła z ubogiej wioski niania. Alper zgrabnie umieszcza akcję w pewnym bezczasie, unikając pokazywania telefonów, telewizji, komputerów – nawet pierze się tu jeszcze w wiadrze. Jedynym, po czym można poznać, że nie jesteśmy bardzo daleko od współczesności, są samochody odwożące na wieś kolejne córki. Wyczyszczenie scenerii z artefaktów nowoczesności nie służy tu jednak krytyce technologicznego zacofania tureckiej prowincji, ale uniwersalizacji historii, przeniesieniu jej w rejony baśni. Na magiczną aurę pracuje czerpiąca z tureckiego, greckiego i arabskiego folkloru muzyka braci Papaioannou, pracują wreszcie oszałamiające zdjęcia Emre Erkmena. Uwypuklają one intensywność krajobrazu i piękno ludzkich twarzy, oświetlanych najczęściej wydobywającymi się z ogniska czy kominka płomieniami. Ogień jest tu niezwykle istotny, bo pozwala przetrwać w surowym górskim klimacie, ale i symbolizuje wrzenie wewnątrz bohaterów. Odegra też w końcu kluczową rolę w samej opowieści, która tli się pomału, by w końcu zapłonąć wielością swoich znaczeń. Alper stworzył nie tylko piękną baśń mieniącą się anatolijskim folklorem, ale zdołał zmieścić w niej aktualne zawsze i wszędzie prawdy o stosunkach między płciami, pokoleniami i klasami społecznymi. /Adam Kruk, filmweb/